Terapia Taktylna to metoda pracy z dziećmi z trudnościami w psychoruchowym rozwoju, która aktywizuje rozwój funkcji mózgowych i układu nerwowego. Polega na stymulacji zmysłu dotyku (rodzaj masażu) przez wykorzystanie neurologicznych zasobów aktywności ruchowej organizmu. Terapia Taktylna: ·         reguluje i normalizuje percepcję dotykową ·         równoważy napięcie mięśniowe ·         wspiera procesy integracji sensorycznej ·         aktywizuje mechanizmy integracji sensoryczno - motorycznej ·         kształtuje świadomość kinestetyczną        Przeznaczona jest dla dzieci z następującymi trudnościami: ·         porażenia mózgowe ·         autyzm ·         zachowania agresywne ·         lęki i fobie ·         opóźnienia w rozwoju umysłowym ·         nadpobudliwość psychoruchowa ·         trudności w nauce ·         zaburzenia mowy     Skóra jest najrozleglejszym organem naszego ciała. Bogata jest w liczne receptory lekkiego dotyku, silnego dotyku, nacisku, ciepła, zimna, ból, propriocepcji. Propriocepcja jest wrażeniem z mięśni, ścięgien i układu przedsionkowego, które sprawia, że mózg może zdecydować o ruchu oraz pozycji ciała i jego części w przestrzeni. Wrażenia dotykowe docierają do mózgu ze wszystkich obszarów skóry i pobudzają wiele różnych poziomów i obszarów mózgu od pnia mózgu, wzgórza poprzez układ limbiczny (odpowiedzialny za emocje) do czuciowej kory mózgu (płat ciemieniowy). Uczucie, że jest się dotykanym, zwiększa produkcję specyficznego hormonu w mózgu: Nerwowego Czynnika Wzrostu (NCW), który podwyższa aktywność układu nerwowego, a zwłaszcza wpływa na rozwój sieci nerwowej. Gdy dzieciom brak dotyku, wykazują one obniżone funkcjonowanie sensoryczne, ruchowe i psychiczne. W terapii taktylnej stymulujemy produkcję nerwowego czynnika wzrostu, oddziałujemy również na pracę przysadki, podwzgórza i szyszynki, które aktywizują ośrodek kontroli sensorycznych - ruchowych bodźców , wpływają na dojrzałość niektórych funkcji psychicznych. Dotyk i miłość od matki są niezbędne aby utrzymać aktywność układu limbicznego, który budując emocjonalny stosunek do nowych sytuacji jest bramą do nowego uczenia się. Jeśli pojawia się stres układ limbiczny blokuje dolne i górne partie mózgu w konsekwencji nie ma nowego uczenia się. Każdy z nas niezależnie od wieku powinien być dotykany minimum 30 razy dziennie! Gdy brakuje dotyku zmniejsza się stymulacja kory mózgowej, rośnie napięcie mięśniowe, impulsywność, poczucie izolacji, agresja.       Terapia Taktylna jest jedną z podstawowych w całościowym systemie terapeutycznym jaki stosujemy w pracy z dziećmi z różnymi wyzwaniami rozwojowymi. Głównym jej założeniem jest wzmocnienie lub wytworzenie świadomości ciała oraz stymulacja receptorów skóry.  Koncepcja świata jaką buduje sobie dziecko od pierwszych chwil po porodzie zależy od informacji jakie zostaną przesłane do mózgu przez specjalnie do tych celów przeznaczone „odbiorniki”. Oczy przekażą obraz i kolor, uszy dźwięk, język dostarczy informacji o smakach, a receptory umieszczone w skórze pozwolą poczuć brany do ręki przedmiot, czyli uświadomić sobie fakt kontaktu skóry z przedmiotem , jego temperaturę, ciężar, kształt, fakturę materiału lub ocenić w kategoriach przyjemny- nieprzyjemny czy to czego dotyka skóra jest dla organizmu bezpieczne czy nie( o czym poinformują receptory bólu) a także zapamiętać lokalizację przestrzenną mięśni. Suma tych danych pozwoli mózgowi stworzyć całościowy obraz przedmiotu, który zostanie następnie zapisany w pamięci. Dane zebrane o otoczeniu zostają połączone z reakcjami emocjonalnymi. Ból wywoła w przyszłości reakcje obronne w postaci lęku, ucieczki lub agresji. Całe zespoły takich napływających danych zostają następnie grupowane, katalogowane i pozwalają budować całościowy obraz otoczenia, ocenić czy jest ono przyjazne czy wrogie oraz odpowiednio do tej nabytej wiedzy reagować na nowe otoczenie lub nowe obiekty w znanym otoczeniu. Widzimy więc, że skóra i jej receptory stanowią od pierwszych dni życia podstawę szeroko pojętego uczenia się. W ten sposób dziecko uczy się świata. Tworzy najpierw proste, potem coraz bardziej skomplikowane sieci połączeń neuronalnych, które stanowią jakby bazy danych. W oparciu o nie rozwija swoje nowe umiejętności i przyswaja nową, coraz trudniejszą wiedzę proponowaną przez szkołę i nowe środowisko. Buduje obraz siebie, swojego otoczenia i swoją w nim rolę. Ale zanim to uczyni musi zebrać odpowiednie informacje.  Łatwo więc teraz zrozumieć co się dzieje gdy te elementarne informacje nie docierają lub są zniekształcone bądź niepełne z powodu niesprawności systemu odbiorczego czyli receptorów skóry. Dziecko, którego receptory rejestrujące lekki dotyk nie będą pracować prawidłowo np. nie będzie akceptowało przytulania, leżenia na brzuchu, dotykania przedmiotów w swoim otoczeniu ograniczając tym samym swoje doznania emocjonalne i funkcje poznawcze. Dziecko postrzegane jako agresywne może nie być świadome, że uderzenie boli, ponieważ samo nie odczuwa bólu. Niezborność ruchów może być efektem niesprawności receptorów informujących o położeniu ciała w przestrzeni tzw. proprioreceptorów. Nadwrażliwość sensoryczna może być podłożem lub jedną z przyczyn nadpobudliwości ruchowej i emocjonalnej czy też braku koncentracji, obniżonej motywacji do uczenia się, niechęci do przytulania, niechęci do sportu, skłonności do konfliktów, nieprawidłowych relacji z rówieśnikami. Informacje docierające do mózgu mogą ulec zakłóceniu również na poziomie dróg doprowadzających czyli systemu nerwowego. Brak wówczas równowagi między procesami pobudzenia i hamowania co należy do autonomicznego układu nerwowego. Terapia Taktylna ma celu zrównoważyć system co zwiększa skuteczność pracy nad integracją odruchów.